ΜÝσα στη χρονιÜ που πÝρασε εßχαμε αλλεπÜλληλες φοιτητικÝς αντιδρÜσεις. Κüντρα στον καινοýργιο νüμο, κüντρα στην αναθεþρηση του Üρθρου 16 του ΣυντÜγματος, κüντρα στην παγκοσμιοποßηση. ΚÜποια μÝρα, περπατþντας σε αθηναúκü δρüμο, διÜβασα το ακüλουθο κεßμενο. ΚολλημÝνο σε κουτß των ΕΛΤΑ.
"Η εκπαιδευτικÞ μεταρρýθμιση αποτελεß κομβικÞ πολιτικÞ επιλογÞ του κρÜτους και του κεφαλαßου, στην κατεýθυνση της εκπλÞρωσης των κυριαρχικþν επιταγþν στην παραγωγικÞ διαδικασßα και στο σýνολο της ζωÞς, με σαφÞ στüχο την εμπÝδωση της πειθÜρχησης, της εξατομßκευσης και του ανταγωνισμοý." Ακολουθοýσε αναφορÜ της νεανικÞς κοινωνικÞς ομÜδας που το εßχε συντÜξει. (Το üνομÜ της δεν ενδιαφÝρει.)
ΑντÝγραψα το κεßμενο και το σχολßασα συχνÜ. Με διÜθεση επικριτικÞ, το ομολογþ. Πßστευα -και ακüμα πιστεýω- üτι η διατýπωση ιδεþν και αιτημÜτων εντÜσσεται και αυτÞ στο γενικüτερο εκφραστικü πλαßσιο που επιτÜσσει σαφÞνεια, αλλÜ και συντομßα. Και, εν πÜση περιπτþσει, αντιτÜσσεται στον βερμπαλισμü και τις μεγαλοστομßες.
Θα εßχα, λοιπüν, την τÜση να συμβουλεýσω, Þ να εισηγηθþ απλþς, στους συντÜκτες του να εγκαταλεßψουν αυτü το ýφος και να διεκδικÞσουν τα üποια δßκια τους με τρüπο εξßσου κατανοητü, αλλÜ πιο ανθρþπινο και πιο προσαρμοσμÝνο στην ηλικßα τους.
Απü την Üλλη πλευρÜ, παρακολοýθησα τελευταßα στον τýπο τις αντιδικßες ανÜμεσα σε ομÜδες νÝων με καινοφανÞ ονüματα, üπως "emos" (απü το emotional, δηλαδÞ "συναισθηματικοß), trendy (θα λÝγαμε "μοδÜτοι"), "καγκουρÜδες" (νÝοι σε μοτοσακü, απü "λαúκÝς" συνοικßες). Αντιδικßες, μÜλιστα, οι οποßες δεν περιορßζονται σε λεκτικÝς αψιμαχßες, αλλÜ φτÜνουν σε χρÞση στιλÝτων, ξυραφιþν και ψαλιδιþν, καταλÞγουν δε ακüμα και σε επικßνδυνες σωματικÝς βλÜβες.
Το πεδßο διαφωνßας των παραπÜνω ομÜδων εκτεßνεται απü τις ενδυματολογικÝς προτιμÞσεις και τις κομμωτικÝς επιλογÝς, μÝχρι την προσÝγγιση της ζωÞς και τη φιλοσοφßα γýρω απü την ýπαρξη του ανθρþπου.
Η διατýπωση των απüψεþν τους, üμως, τουλÜχιστον απü üσο κατüρθωσα να διαπιστþσω ακοýγοντας εκπροσþπους τους σε τηλεοπτικÝς συνομιλßες, πÜσχει σοβαρÜ. Θα τολμοýσα να πω üτι χειρßζονται τη γλþσσα σε επßπεδο θλιβερü και, μερικÝς φορÝς, εμβρυþδες.
Οπüτε, ανακýπτει το δßλημμα: εßναι προτιμüτερη η δεýτερη Þ η πρþτη μορφÞ νεανικÞς Ýκφρασης; Ηχεß ρητορικü το ερþτημα, γιατß δεν φαßνεται δυνατÞ, οýτε καν πιθανÞ, η τυχüν επιλογÞ της δεýτερης προσÝγγισης. Οýτε απü λεκτικÞ Üποψη οýτε απü Üποψη βιοτικÞς συμπεριφορÜς.
Δεν αισθÜνομαι επιστημονικÜ αρμüδιος να επιχειρÞσω την αναζÞτηση των αιτßων που οδηγþν τη νεολαßα σε τÝτοιες ακρüτητες. Εßτε πρüκειται για Ýλλειψη οικογενειακÞς στοργÞς εßτε ευθýνονται οι "κακÝς συναναστροφÝς" εßτε πηγÜζει απü οτιδÞποτε Üλλο, το αποτÝλεσμα παραμÝνει απογοητευτικü.
Και, καθþς πλησιÜζει το νÝο Ýτος, με τις καθιερωμÝνες πρωτοχρονιÜτικες αποφÜσεις και ευχÝς, δεν απομÝνει παρÜ να ελπßσουμε üτι οι νÝοι θα κινηθοýν περισσüτερο προς ουσιαστικÝς κατευθýνσεις και διεκδικÞσεις, Ýστω χρησιμοποιþντας λεξιλüγιο ηχηρü, μα τουλÜχιστον σωστü.
|
