Μυθολογία με χιούμορ

Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να προσεγγίσουμε την ελληνική μυθολογία και ποιος άραγε να είναι ο πιο πετυχημένος, ο πιο οικείος σε μας σήμερα; Αυτά και άλλα πολλά σκεφτόμουν όταν με ενθουσιασμό εξερευνούσα το έργο ενός Ελληνα της εποχής μας που έχει ακριβώς αυτό τον στόχο: να μεταφέρει στο σήμερα σε ολοζώντανες σύγχρονες προσωπικότητες, τις ανθρώπινες και θεϊκές φιγούρες των αρχαίων ελληνικών μύθων. Ο λόγος για τον Νάσο Χριστογιαννόπουλο, συγγραφέα μιας σειράς βιβλίων με θέματα μυθολογίας που γνώρισα ξεκινώντας από το πρώτο...

Διαβάστε περισσότερα...

Λάτρης της ελληνικής μυθολογίας με την οποία έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με τρόπο ευρηματικό, ο Νάσος Χριστογιαννόπουλος ξαναδιαβάζει και ξαναγράφει ένα ιστορικό κείμενο¨Την Ιλιάδα. “ Η υπόθεση είναι γνωστή. Ο βασιλιάς Μενέλαος φιλοξενούσε στο παλάτι του στη Σπάρτη μια αντιπροσωπεία Τρώων με επικεφαλής τον Πάρι, γιο του βασιλιά Πριάμου. Όταν χρειάστηκε να λείψει ο βασιλιάς για μια κοινωνική υποχρέωση, ο νεαρός από την Τροία άρπαξε την πανέμορφη σύζυγό του την Ελένη, κάτι δούλες και ό,τι άλλο βρήκε πρόχειρο και μην τον είδατε. Η ξεφτίλα για τους Έλληνες. Στην πραγματικότητα όμως όλοι έπαιζαν ένα παιχνίδι που είχαν στήσει οι τρεις θέες Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη, τις οποίες ως γνωστόν είχε βάλει να μαλλιοτραβιούνται η υποθεά Έρις. Για την Ελένη όμως υπήρχε όρκος τιμής από τους πρώην υποψηφίους συζύγους της ότι μπορεί η κυρία να διάλεξε τον Μενέλαο, αλλά έτσι και την πειράξει κάποιος τρίτος θα βρει το μπελά του από όλους μαζί. Στην αρχή πήγαν να το λύσουν ειρηνικά: έστειλαν αντιπροσωπεία στην Τροία να ζητήσει πίσω την Ελένη, αλλά επέστρεψε άπρακτη. Μαζεύτηκαν λοιπόν στην Αυλίδα με αρχηγό τον Αγαμέμνονα κι αφού την πλήρωσε η αθώα και ατυχής Ιφιγένεια κίνησαν τα καράβια κι έτσι άρχισε ο Τρωικός πόλεμος.

Διαβάστε περισσότερα...

Ξαναδιαβάζοντας την Ιλιάδα 

Η Ιλιάδα διεκτραγωδεί τον 10ο και τελευταίο χρόνο του Τρωικού πολέμου. Η αφορμή του πολέμου αυτού, η αρ¬παγή της Ελένης, συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης Μενελάου από τον Πάρι, γιό του Πριάμου βασιλιά της Τροίας είναι γνωστή και εν πολλοίς αμφισβητούμενη, όμως εν προκειμένω δεν είναι αυτό το ζητούμενο. 

Επιθυμία του συγγραφέα είναι: Πρώτον, να παρουσιαστεί η Ιλιάδα με τρόπο εύληπτο, ευθυμογραφικό και έτσι αναγνώσιμο συγκριτικά ευχερέστερα από μια άρτια λογοτεχνική και επιστημονική μετάφραση, η οποία αναγκαστικά δεν εκφεύγει από μορφολογικής πλευράς του πρωτοτύπου. 

Δεύτερον, να επισημανθεί η συνέχεια της φυλής, διότι είναι τόσα τα στοιχεία ομοιότητας και οι δυνατοί παραλληλισμοί ανάμεσα στον ομηρικό και στον σύγχρονο Έλληνα, που σχεδόν ωθούν στην υπογράμμισή τους. 

Τρίτον, να γεννηθούν σκέψεις σχετικά με την αναλογία...

Διαβάστε περισσότερα...

Η Ιλιάδα διεκτραγωδεί τον 10ο και τελευταίο χρόνο τουΤρωικού πολέμου. Η αφορμή του πολέμου αυτού, η αρπαγή της Ελένης, συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης Μενελάου από τον Πάρι, γιό του Πριάμου βασιλιά τηςΤροίας είναι γνωστή και εν πολλοίς αμφισβητούμενη,όμως εν προκειμένω δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Επιθυμία του συγγραφέα είναι: Πρώτον, να παρουσιαστεί η Ιλιάδα με τρόπο εύληπτο, ευθυμογραφικό και έτσι αναγνώσιμο συγκριτικά ευχερέστερα από μια άρτια λογοτεχνική και επιστημονική μετάφραση, η οποία αναγκαστικά δεν εκφεύγει απόμορφολογικής πλευράς του πρωτοτύπου. Δεύτερον, να επισημανθεί η συνέχεια της φυλής, διότι είναι τόσα τα στοιχεία ομοιότητας και οι δυνατοί παραλληλισμοί ανάμεσα στον ομηρικό και στον σύγχρονο Έλληνα, που σχεδόν ωθούν στην υπογράμμισή τους. Τρίτον

Διαβάστε περισσότερα...

Ξαναδιαβάζοντας την Ιλιάδα με πλατύ χαμόγελο

Διαβάστε το άρθρο...

Η Ιλιάδα διεκτραγωδεί το δέκατο και τελευταίο χρόνο του Τρωικού Πολέμου. Η αφορμή του πολέμου αυτού, η αρπαγή της Ελένης, συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης Μενελάου από τον Πάρι, γιο του Πριάμου βασιλιά της Τροίας είναι γνωστή και εν πολλοίς αμφισβητούμενη, όμως εν προκειμένω δεν είναι αυτό το ζητούμενο. 
Επιθυμία του συγγραφέα είναι: 
Πρώτον, να παρουσιαστεί η Ιλιάδα με τρόπο εύληπτο, ευθυμογραφικό και έτσι αναγνώσιμο συγκριτικά ευχερέστερα από μια άρτια λογοτεχνική και επιστημονική μετάφραση, η οποία αναγκαστικά δεν εκφεύγει από μορφολογικής πλευράς του πρωτοτύπου. 
Δεύτερον, να επισημανθεί η συνέχεια της φυλής, διότι είναι τόσα τα στοιχεία ομοιότητας και οι δυνατοί παραλληλισμοί ανάμεσα στον ομηρικό και στον σύγχρονο Έλληνα...

Διαβάστε περισσότερα...